Myślę że powinnaś sama pobróbować, bo na każdym inaczej wszystko działa. Jeśli masz problem z trądzkiem mogę dać Ci jedną radę: wygląd Twojej skóry zależy od tego, jak się odżywiasz Więc lepiej zmień dietę, a maść to już druga sprawa. Mi osobiście pomogła dieta i kosmetyki przepisane od dermatologa. maść cynkowa wydałam kupe kasy na drogie leki ,ale nic mi nie pomoga! co ma robic? czy mas cynkowa jest dobra? masc ichtiolowa na tradziki ropne z takim plynem jest swietna. Wyciaga Maść ichtiolowa pomaga zebranej pod skórą ropie wydostać się na zewnątrz, dlatego tak często polecana jest maść ichtiolowa na trądzik i inne ropne zmiany skórne. Mimo jednak, ze maść ichtiolowa działanie ma natychmiastowe, daleko jej do ideału – po jej zastosowaniu mogą pozostać na skórze nieprzyjemne wizualnie pamiątki. Bazę maści stanowi wazelina hydrofilowa zawierająca: wazelinę białą, wosk biały, alkohol stearynowy oraz cholesterol. Tlenek cynku wykazuje właściwości wysuszające, ściągające i matujące. Ma także działanie antyseptyczne i lekko przeciwzapalne. Dzięki temu Maść cynkowa znajduje bardzo szerokie zastosowanie lecznicze. czy też „działa ściągająco oraz lekko przeciwbakteryjnie” (maść ichtiolowa). Kwasowi azelainowemu przypisuje się dodatkowe działanie hamujące „nadmierne rogowacenie naskórka”, zmniejszanie ilości „wolnych kwasów tłuszczowych na powierzchni skóry” oraz „zmniejszanie liczby zaskórników”, natomiast nadtlenkowi Maść ichtiolowa – zastosowanie. Preparat jest zalecany do stosowania na miejsca zmienione chorobowo. Wykazuje natychmiastowe działanie w przypadku różnego rodzaju problemów skórnych. Jako środek bakteriostatyczny oraz ułatwiający odchodzenie ropy znajduje zastosowanie w leczeniu zmian ropnych, m.in. trądziku oraz czyraków. . grudzień 2014, nr 100/78 online ICHTIOL JAKO PROBLEMATYCZNY SKŁADNIK LEKU RECEPTUROWEGO Ichtiol jako związek o uznanych właściwościach leczniczych stosowany jest od 1886 roku, kiedy to dermatolog Paul Gerson Unna zaproponował stosowanie między innymi ichtiolu i rezorcynolu w niektórych schorzeniach dermatologicznych. Naturalny ichtiol jest produktem destylacji łupków bituminicznych i sulfonowania destylatu. Największe dostępne ich złoża występują w Estonii, w Polsce można się na nie natknąć w niektórych rejonach Karpat. Obecnie w recepturze wykorzystuje się ichtiol syntetyczny, który powstaje poprzez sulfonowanie oleju lub jest mieszaniną tiokwasów. Synonimy ichtiolu to ichtammol, amonowy sulfobituminian, ichtyoleum, litol, bituminol czy isarol. Należy jednak zaznaczyć, iż niektórzy uważają, iż pod nazwą ichtiol należy rozumieć surowieć otrzymywany naturalnie, zaś nazwą sulfobituminian amonowy powinno się nazywać ichtiol syntetyczny ze względu na pewne różnice w zachowaniu się obu surowców podczas ich łączenia z podłożami. Ponadto ichtiol syntetyczny zawiera w swoim składzie pewne ilości wody. Jednocześnie można od razu wspomnieć, iż synonimem ichtiolu nie jest tumenol – ten produkt siarkowania ropy naftowej nie jest obecnie praktycznie wykorzystywany, ale miał on podobne po ichtiolu właściwości. W Farmakopei Polskiej IX w rozdziale „Wykaz dawek” surowiec znajdziemy pod nazwą Ichtammolum (strona 3614). FP IX podaje zakresy zwykle stosowanych stężeń w preparatach do użytku zewnętrznego. Do przemywań: 1-5%, na skórę: 2-15%, w maści: 10-15%. W praktyce spotyka się maksymalne stężenia do 30% w przypadku leczenia czyraków z dużym obrzękiem tkanek. W receptariuszach można się natknąć także na 1-5% roztwory wodne ichtiolu do irygacji w ginekologii lub 5-20% roztwory glicerolowe do pędzlowania jamy ustnej. Farmakopea działanie określa jako słabo odkażające. Monografię surowca znajdziemy na stronie 2481, zaś na stronie 3559 FP IX podaje dwa przepisy na maści z zawartością ichtiolu: 1. Ammonii bituminosulfonatis unguentum. Jest to 10% maść ichtiolowa na bazie lanoliny i wazeliny żółtej (w równych częściach). Wykonuje się ją poprzez dodanie ichtiolu do przygotowanego podłoża. 2. Unguentum contra congelationem (maść ichtamolowo-kamforowa, maść przeciw odmrożeniom). Jest to 15% maść ichtiolowa z dodatkiem 5% kamfory. Podłożem jest – podobnie jak w przypadku pierwszego przepisu – lanolina i wazelina żółta w równych częściach. Farmakopea zaleca rozpuszczenie kamfory w stopionym podłożu (temperatura około 40 stopni) i dodanie ichtiolu aż do dokładnego zmieszania. Z innych właściwości surowca należy przede wszystkim wymienić jego rozpuszczalność – miesza się on z wodą (1:10) i glicerolem (1:9), trudno rozpuszcza się w etanolu 96%, olejach tłustych i ciekłej parafinie. Tworzy jednorodne mieszaniny z lanoliną. Współczynnik wyparcia dla sulfobituminianu amonu wynosi 0,91. NIEZGODNOŚCI ICHTIOLU Ichtiol jest niezgodny z szeregiem surowców, między innymi z anestezyną, argentum nitricum, rivanolem, papaweryną, atropiną, taniną, bromkami, kwasem salicylowym, płynem Burowa czy rezorcyną. Interakcji należy spodziewać się w przypadku łączenia go ze związkami o charakterze zdecydowanie kwasowym lub zasadowym, ponadto ichtiol może powodować złamanie emulsji na skutek osłabienia działania emulatora (ma słabe właściwości powierzchniowo czynne). Skutkiem tych niezgodności może być albo rozkład substancji czynnej, albo rozkład lub unieczynnienie ichtiolu. Działanie przeciwzapalne wykazują jedynie jednowartościowe sole, stąd wśród interakcji wymienia się także reakcje podwójnej wymiany pomiędzy ichtiolem a związkami wapnia i cynku. Ichtiol wykazuje także interakcje z antybiotykami i hydrokortyzonem – następuje rozkład tych leków związany z zasadowym odczynem ichtiolu. Dr Bożena Karolewicz w swoim opracowaniu [5] podaje, iż w przypadku połączenia w jednym preparacie ichtiolu z maścią gotową zawierającą oxytetracyklinę następuje natychmiastowe obniżenie aktywności antybiotyku aż o 27%. NIEZGODNOŚĆ Z WODĄ WAPIENNĄ Rp. Ichtyoli 6,0 Aqua Calcis ad 100,0 Woda wapienna charakteryzuje się silnie zasadowym pH (około 13), w którym ichtiol się rozkłada. pH ichtiolu jest lekko zasadowe (niektóre źródła podają 7,9-8,5, inne – 8,7 lub nawet 9). Następuje wydzielenie się amoniaku (uwaga na charakterystyczny zapach), sam zaś ichtiol wytrąca się w postaci soli wapniowej. Sól ta obrazowo opisywana jest jako “pływające farflocle”, a sam preparat nie nadaje się do wydania pacjentowi – ciastowata masa sulfobituminianu wapnia nie wywiera działania leczniczego. Nie da się tej recepty skorygować za pomocą zabiegów recepturowych. Jeden z niezgodnych składników należy usunąć (na przykład wodę wapienną zastąpić zwykłą wodą destylowaną). Aqua Calcis należałoby wówczas wydać osobno. W przypadku recept, w których woda wapienna występuje “aa ad” wraz z innym roztworem, na przykład z kwasem bornym (który zmniejsza finalne pH roztworu) można spróbować uniknąć tej niezgodności dodając wodę wapienną na końcu. NIEZGODNOŚĆ Z JONAMI CYNKU Możliwość wystąpienia niezgodności należy brać pod uwagę wszędzie tam, gdzie obok sulfobituminanu w skład recepty wchodzi tlenek cynku (także np. jako pasta cynkowa). W tych receptach dochodzić może do reakcji podwójnej wymiany i powstawania nieaktywnego sulfobituminanu cynku. Rp. Ammoni bituminosulfonatis 5,0 Zinci oxidi 10,0 Glycerini 15,0 Aq. dest. ad 100,0 linimentum Jeżeli receptę tę przygotujemy rozpoczynając od roztarcia tlenku cynku z ichtiolem i gliceryną dojdzie do powstania sulfobituminianu cynku. Prawidłowo recepta powinna być wykonana przez roztarcie ichtiolu z lanoliną, połączenie go z gliceryną i wprowadzenie takiej mieszaniny do wcześniej zawieszonego w przepisanej ilości wody tlenku cynku [9]. Trudno przewidzieć wszystkie możliwe zestawienia, w których ichtiol będzie występował w towarzystwie tlenku cynku, niemniej wydaje się iż, ogólną zasadą powinno być sekwencyjne lub oddzielne wprowadzanie obu składników do postaci leku. Rp. Ichtioli 2,0 Pastae Zinci ad 50,0 Powyższy przepis wzbudza kontrowersje, o tyle, że nie wszystkie źródła są zgodne co do tego, czy faktycznie mamy do czynienia z interakcją. Wydaje się, iż w powyższym przykładzie również powstaje sulfobituminian cynku, jednak reakcja podwójnej wymiany jest na tyle spowolniona, iż uznaje się, że interakcja jest zaniedbywalna w czasie ważności leku. [5] ponadto należy zwrócić uwagę, iż na rynku od dawna dostępne są maści produkowane przemysłowo zawierające zarówno tlenek cynku jak i ichtiol. Monografię maści z sulfobituminianem amonu i pastą cynkową można znaleźć także w FP VI [9]. BRAK RÓWNOMIERNEGO ROZPROSZENIA SUBSTANCJI Ichtiol syntetyczny źle łączy się z podłożami maściowymi oraz masłem kakaowym i wymaga uprzedniego zemulgowania lanoliną bezwodną (w proporcji 1:1). Bez tego zabiegu nie połączy się on wcale lub wydzieli się z preparatu w niedługim czasie. Wizualnie daje to obraz preparatu „nakrapianego” lub „w panterkę”. W przypadku substancji barwnych, takich jak ichtiol, zasadą jest iż używamy wazeliny żółtej, jeżeli na recepcie nie określono wyraźnie typu wazeliny. O próbach wykonania satysfakcjonującej postaci czopków z ichtiolem można przeczytać w opracowaniu przygotowanym przez pracowników Katedry i Zakładu Farmacji Stosowanej Śląskiej Akademii Medycznej zatytułowanym „Technologia sporządzania maści i czopków z zastosowaniem Unguatora” [7]. Przedstawiono tam problemy związane z wprowadzeniem ichtiolu do masła kakaowego. Zadowalające wyniki uzyskano jedynie w przypadku czopków prostych z ichtiolem po wcześniejszym zemulgowaniu ichtiolu lanoliną w równych częściach. W przypadku czopków wieloskładnikowych, z dodatkiem między innymi papaweryny i anestezyny autorom opracowania nie udało się doprowadzić do uzyskania zadowalającej postaci leku. Pojawiały się problemy takie jak zbijanie się ichtiolu w widoczne skupiska i rozpływanie się czopków po wyjęciu z formy. Rp. 10% sol ichtioli sol. Ichtiol rozpuszcza się w wodzie (w proporcji 1:10) tworząc roztwór koloidalny. Roztworów tych nie sączymy, należy wydawać je z etykietą „wstrząsnąć przed użyciem”. Rozpuszczanie nie jest jednak procesem natychmiastowym. Zaleca się wykonywanie go w parowniczce poprzez powolne i dokładne rozcieranie ichtiolu z niewielką ilością wody. Oczywiście finalnie, stopniowo uzupełniamy pozostałą ilością wody do odpowiedniej, przewidzianej składem ilości. W przypadku wykonywania tego roztworu w zlewce na dnie i na ściankach ichtiol będzie osiadał, co może wymagać “skrobania” bagietką i będzie trwało zdecydowanie dłużej niż zalecany sposób na przygotowanie w parownicy. Rozpuszczenie można przyspieszyć wykonując je “na ciepło”, jednak piśmiennictwo przestrzega przez możliwością powstawania osadu (“kłaczkowania ichtiolu”) [8]. Zdecydowanie nie należy ogrzewać ichtiolu per se, ani nakładać go do gorących naczyń, gdyż następuje jego wysychanie z wytworzeniem się tzw. paku. Podobne zjawisko następuje także w czasie dłuższego przechowywania na brzegach opakowań, gdzie tworzy się kleista warstwa odwodnionego ichtiolu. Uwaga praktyczna – po wykonaniu recepty z ichtiolem utensylia należy niezwłocznie umyć, aby zapobiec ich trwałemu przebarwieniu. Rp. 10% Sol. lchtyoli spirituosa M. f. sol. Ichtiol nie rozpuści się w etanolu o stężeniu powyżej 90% – wytwarza się żywica ichtiolowa, nierozpuszczalna masa. Można przygotowywać spirytusowe roztwory na etanolu o niższej procentowości, za trwałe uważa się roztwory spirytusowe ichtiolu w których woda z etanolem jest w proporcji 1:1. PIGUŁKI ICHTIOLOWE W “Przewodniku po recepturze aptecznej” pod redakcją Kazimiery Henryki Bodek [3] można znaleźć interesujący przepis na pigułki ichtiolowe, chociaż można zaryzykować stwierdzenie, że jest to obecnie raczej recepturowa ciekawostka: Rp. Ammonii bituminosulfonatis 0,08 Massae pilularum pil. No 30 x 1 pigułkę Masa pigułki powinna wynosić od 0,1 g do 0,3 g. Wypełnieniem pigułek jest laktoza na którą należy nakropić odpowiednią ilość ichtiolu, a następnie wyrobić masę pigułkową w moździerzu. W zależności od ilości przepisanego ichtiolu może być konieczne zwilżenie masy (mieszaniną wody i glicerolu 1:1). Preparat ten miał wskazania do stosowania w trądziku, pigułki te stosowano również w przewlekłych stanach zapalnych i zakażeniach, głównie oskrzeli. PODSUMOWANIE Ichtiol rzadko wywołuje podrażnienia, jest bogaty w dobroczynną siarkę, rozpuszcza się w wodzie. Tymi cechami korzystnie wyróżnia się przy porównaniu z dziegciami, które zawierają niewiele siarki, za to dużo węglowodorów aromatycznych. Jego wadą jest jednak intensywna barwa i silny zapach (przypominający asfalt). Dla pacjentów źle tolerujących te cechy alternatywą są produkowane przemysłowo produkty gotowe na bazie ichtiolu białego. Farmaceutom sporządzającym leki recepturowe ichtiol może przysporzyć wielu kłopotów. Surowiec ten ze względu na fakt, że wchodzi w liczne interacje, w leku recepturowym najlepiej “czuje się” solo. Bardzo pożytecznym byłoby dokładniejsze zbadanie znanych już interakcji ichtiolu w szczególności z uwzględnieniem możliwości ich uniknięcia w sytuacjach w których dostępne zabiegi recepturowe dają taką możliwość. mgr farm. Olga Sierpniowska Piśmiennictwo: 1. Wojciechowska K. „Związki cynku stosowane w recepturze aptecznej”; Aptekarz Polski czerwiec 2012, nr 70/48 online 2. Bilek M. „Receptariusz”; Farmacja Krakowska 2/2012 3. Bodek K. H. (red.) „Przewodnik po recepturze aptecznej”, UM Łódź, Katedra Farmacji Stosowanej, Zakład Farmacji Aptecznej, Łódź 2012 4. Farmakopea Polska IX 5. Karolewicz B. „Problemy i niezgodności recepturowe w układach półstałych cz. I.”; Pharmacon – Biuletyn Dolnośląskiej Izby Aptekarskiej nr 3-4/2013 6. Pluta J., Haznar-Garbacz D., Karolewicz B., Fast M. „Preparaty galenowe”; Wyd. I polskie, Medpharm Polska 7. Jankowski A., Gadomska-Nowak M. „Technologia sporządzania maści i czopków z zastosowaniem Unguatora”; Sosnowiec 2004 8. Kołodziejczyk Nachajski „Ten sam lek różnie zapisany”; Aptekarz Polski czerwiec 2013, nr 82/60 online 9. Telejko E., Winnicka K., Sosnowska K., Słodownik T. „Niezgodności recepturowe, interakcje, homeopatia i homotoksykologia. Skrypt do ćwiczeń dla studentów IV roku farmacji aptecznej.”; Białystok 2005 Fot. jarabee123 / Opublikowano: 14:15Aktualizacja: 10:36 Kaszaki to łagodne, guzkowate zmiany skórne. Najczęściej występują w okolicy twarzy, chociaż mogą również znaleźć się na wargach sromowych czy innych okolicach ciała.. Zazwyczaj są niewielkich rozmiarów, jednak zaniedbane mogą rozwinąć się do wielkości orzecha włoskiego. Najczęstszą przyczyną ich pojawienia się są zaburzenia w pracy gruczołów łojowych. Co to jest kaszak?Przyczyny powstawania kaszakówJak usunąć kaszaka?Domowe sposoby na kaszaki Nasze teksty zawsze konsultujemy z najlepszymi specjalistami Większość chorych próbuje pozbyć się kaszaków domowymi sposobami poprzez wyciskanie oraz nakłuwanie, jednak zmiany można również zlikwidować za pomocą lasera. Najlepiej skonsultować się z dermatologiem, który potwierdzi, czy na pewno mamy do czynienia z kaszakami oraz pomoże wybrać optymalną metodę leczenia. Kaszaki pojawiają się w okolicy gruczołów łojowych oraz mieszków włosowych. W przestrzeni zakupowej HelloZdrowie znajdziesz produkty polecane przez naszą redakcję: Odporność Iskial MAX + CZOSNEK, Suplement diety wspierający odporność i układ oddechowy, 120 kapsułek 42,90 zł Odporność WIMIN Twój mikrobiom, 30 kaps. 79,00 zł Odporność Bloxin Żel do nosa w sprayu, 20 ml 25,99 zł Zdrowie umysłu, Odporność, Good Aging, Energia, Beauty Wimin Zestaw z głębokim skupieniem, 30 saszetek 139,00 zł Odporność, Good Aging, Energia, Beauty Wimin Zestaw suplementów, 30 saszetek 99,00 zł Co to jest kaszak? Statystycznie najczęściej występują wśród młodzieży w okresie dojrzewania oraz między 30 a 40 rokiem życia. Praktycznie nie odnotowuje się ich u małych dzieci. Pojawiają się znacznie częściej w populacji męskiej niż żeńskiej, głównie wtedy, gdy w organizmie dochodzi do znacznych zmian w gospodarce hormonalnej. Kaszak to cysta naskórkowa, inaczej mówiąc torbiel znajdująca się w bliskim sąsiedztwie gruczołów łojowych oraz mieszków włosowych. W większości przypadków kaszaki zlokalizowane są na głowie, twarzy oraz na karku. W ich wnętrzu znajdują się fragmenty naskórka, łój i niekiedy mieszki włosowe. Kaszaki są twarde i zazwyczaj okrągłe. Mogą mieć barwę białą lub żółtą. Przyczyny powstawania kaszaków Uszkodzony gruczoł łojowy lub mieszek włosowy na skutek np. urazu lub otarcia powoduje zaczopowanie gruczołu łojowego. W miejscu zatkania powstaje torbiel zwana kaszakiem. Do najczęstszych przyczyn powstawania kaszaków należą: źle dobrane do rodzaju skóry kosmetyki, zaburzenia hormonalne, zbyt długa ekspozycja skóry na działanie promieni słonecznych, zbyt długie opalanie się, predyspozycje genetyczne. Zobacz także Jak usunąć kaszaka? Po dokładnym obejrzeniu tworu dermatolog bez problemu zdiagnozuje kaszaka. Jednak konsultacja ze specjalistą jest zalecana. Bardzo rzadko zdarza się, iż potrzebna jest dalsza diagnostyka w postaci badania ultrasonograficznego (USG), zdjęcia rentgenowskiego (RTG) lub biopsji cienkoigłowej. Do nieinwazyjnych oraz operacyjnych metod usuwania kaszaków należą: stosowanie kremów, które zmieniają strukturę guzków, zmiękczają je; po zmiękczeniu kaszaki są usuwane chirurgicznie, w przypadku, gdy kaszak jest małych rozmiarów, często stosuje się nacięcie naskórka oraz usunięcie wydzieliny z torbieli za pomocą drenażu, laseroterapia, również stosowana przy małych kaszakach, usunięcie jest bardzo precyzyjne i nie zostawia blizn, jednak jest droższe od innych metod, leczenie farmakologiczne w postaci antybiotykoterapii, głównie stosowana w sytuacji, jeśli doszło do nadkażenia zmiany, jeśli kaszak jest duży i widoczne są cechy stanu zapalnego, lekarz zazwyczaj decyduje się na chirurgiczne usunięcie całej zmiany, niekiedy z marginesem zdrowej tkanki. Mimo że kaszaki są łagodnymi guzkami, wycinki zawsze są odsyłane do laboratorium w celu przeprowadzenia badania histopatologicznego, kriochirurgia lub krioterapia, czyli usuwanie zmian pod wpływem bardzo zimnej temperatury. Może być ona zastosowana tylko i wyłącznie, jeśli nie doszło do zainfekowania rany. Domowe sposoby na kaszaki Do domowych sposobów pomocnych w usuwaniu kaszaków zalicza się: wyciskanie lub nakłuwania kaszaka. Należy pamiętać, że bardzo ważne jest dokładne zdezynfekowanie miejsca przed zabiegiem oraz po nim, aby nie doszło do zakażenia. Mogą również pozostać blizny. Nie jest to jednak zalecana metoda, kaszaki mogą ulec samoistnemu pęknięciu, wówczas należy najpierw dokładnie przemyć miejsce z wydzieliną, a następnie odpowiednio zdezynfekować i zabezpieczyć, zalecane jest również stosowanie specjalnie przygotowanych maści o właściwościach wysuszających i ściągających. Przydatna w tym przypadku będzie maść cynkowa lub ze skrzypu polnego, który zawiera kwas krzemowy, stosowanie wyrobów farmaceutycznych o działaniu wyciągającym, aby łatwiej było wycisnąć kaszaka w całości. Treści zawarte w serwisie mają wyłącznie charakter informacyjny i nie stanowią porady lekarskiej. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem. Alicja Kaczmara Swoją przygodę z medycyna rozpoczęłam już w okresie gimnazjum, gdzie zainteresowałam się biologią człowieka. Z każdym kolejnym etapem edukacji, medycyna stawała się coraz ciekawsza. Zobacz profil Podoba Ci się ten artykuł? Powiązane tematy: Polecamy Maść ichtiolowa ma właściwości ściągające i przeciwbakteryjne – ichtiol od XIX wieku do dziś wykorzystywany jest w leczeniu wyprysków skórnych, czyraków i trądziku. Jak działa maść ichtiolowa? Czy maść ichtiolową można stosować na otwarte rany? Jak działa ichtiol? Co to jest maść ichtiolowa? XIX wiek zwany „złotym wiekiem farmacji” owocował w liczne odkrycia nowych związków chemicznych, których część do dziś stosowana jest w lecznictwie. Ichtiol jest jednym z przykładów niezwykłych osiągnięć tamtego ichtiolowa wykazuje właściwości ściągające i przeciwbakteryjne. Tradycyjnie stosowana jest w leczeniu wyprysków skórnych, czyraków oraz trądziku. Ichtiol działa również przeciwobrzękowo oraz miejscowo raz pierwszy niemiecki lekarz dermatolog Paul Gerson Unna zaproponował w 1886 roku zastosowanie pochodzącego z sulfonowanego destylatu łupków bitumicznych, ichtiolu w leczeniu niektórych zmian skórnych. Obecnie najczęściej w produktach leczniczych dostępny jest syntetyczny ichtiol powstały w wyniku sulfonowania oleju lub mieszaniny tiokwasów. Sprawdź: Maści antybakteryjne, kremy i żele przeciwtrądzikowe, mydła Ichtiol – inne nazwy składnika maści ichtiolowej Warto wiedzieć, że ichtiol występuje również pod innymi nazwami, znajdziemy go pod synonimami: ichtammol, amonowy sulfobituminian, ichtyoleum, litol, bituminol isarol. Jak wygląda maść ichtiolowa? Ichtiol to ciemna, gęsta ciecz, którą można rozpoznać po charakterystycznym, przypominającym woń asfaltu, zapachu. Sprawdź: Płyny do cery trądzikowej Maść ichtiolowa – cena i skład Cena maści ichtiolowej to ok. 3 zł. Maść ichtiolowa Hasco - 20 g Maść ichtiolowa polecana jest do stosowania w leczeniu wyprysków skórnych, czyraczności oraz trądziku. Ponadto ichtiol działa przeciwobrzękowo oraz miejscowo rozgrzewająco. SPRAWDŹ Maść ichtiolowa – działanie. Do czego służy maść ichtiolowa? Maść ichtiolowa wykazuje właściwości ściągające i przeciwbakteryjne. Tradycyjnie stosowana jest w leczeniu wyprysków skórnych, czyraków oraz trądziku. Ichtiol działa również przeciwobrzękowo oraz miejscowo rozgrzewająco. Ponadto ułatwia odchodzenie ropy z zmian skórnych. W celu osiągnięcia odpowiedniego efektu terapeutycznego zaleca się stosowanie 1 – 2 razy dziennie, niewielkiej ilości maści na chore miejsce. Sprawdź: Mydła i żele antybakteryjne Maść ichtiolowa – skład W aptece najczęściej spotkamy się z 10-proc. maścią ichtiolową, zawierającą oprócz ichtiolu również w równych częściach wazelinę żółtą i lanolinę. Jednak sam ichtiol jest również ważnym składnikiem farmakopealnym wykorzystywanym przez farmaceutę w recepturze aptecznej. Sprawdź: Kremy do cery trądzikowej Maść ichtiolowa – opinie Maść ichtiolowa ma swoich przeciwników i zwolenników. Niektórzy twierdzą, że maść ichtiolowa pomaga na pryszcze i może być środkiem wspomagającym leczenie trądziku. Z drugiej strony – na blogach i forach internetowych można się spotkać z opiniami, że maść ichtiolowa nie wygląda i nie pachnie najlepiej, a plamy po maści trudno sprać. Niektórzy zwracają uwagę na dodatkowe podrażnienia wokół miejsca, w którym zastosowali maść – może to wynikać z właściwości ichtiolu – rozgrzewające i ściągające właściwości mogą powodować podrażnienia w miejscu podania. Sprawdź: Zioła na trądzik Czy maść ichtiolową można stosować na otwarte rany? To jedna z ważnych zasad stosowania maści ichtiolowej: nie należy nakładać ichtiolu bezpośrednio na otwarte rany. Kiedy nie stosować maści ichtiolowej? Maść ichtiolowa w ciąży Maści ichtiolowej powinny unikać osoby uczulone na składniki zawarte w preparacie. Ponadto, ze względu na brak danych odnośnie bezpieczeństwa stosowania, zastosowanie maści ichtiolowej u kobiet w ciąży i dzieci poniżej 12. roku życia powinno być poprzedzone konsultacją lekarską. Maść cynkowa jest ceniona za działanie przeciwzapalne i ściągające. 123RFMaść cynkowa to popularny preparat dostępny bez recepty, stosowany głównie przy różnego typu problemach skórnych. Sprawdź, jakie ma działanie, w jaki sposób stosować ją przy opryszczce, pryszczach i zajadach, i jakie środki ostrożności przy tym cynkowa jest łatwo dostępna i tania, a przy tym skuteczna i zapewniająca szybkie działanie, w czym wyprzedza swoje droższe odpowiedniki z wyższej półki. Co zatem należy wiedzieć na temat tego preparatu?Maść cynkowa - składnikiMaść cynkowa zawiera w sobie substancję czynną o nazwie tlenek cynku (zinci oxydi). Związek ten jest również częstym składnikiem różnego typu pudrów, kremów do opalania oraz zasypek dla tlenku cynku w maści cynkowej wynosi zwykle 10 proc, co oznacza, że w 100 gramach maści, znajduje się 10 g tego związku. Substancją pomocniczą jest wazelina hydrofilowa. Zawiera ona wazelinę białą, wosk biały, cholesterol oraz alkohol ostatnim czasie w sprzedaży pojawiła się też maść cynkowa z kwasem salicylowym. Jego dodatek sprawia, że preparat wykazuje jeszcze mocniejsze działanie ściągające oraz wysuszające, za które jest aptekach znaleźć można również pastę cynkową, która staje się coraz popularniejszym wyborem pacjentów. W preparacie tego typu stężenie tlenku cynku jest znacznie wyższe niż w tradycyjnej maści cynkowej i wynosi aż 25 proc. Konsystencja pasty jest bardzo gęsta, przez co trudno jest ją rozsmarować. W związku z tym jest przeznaczona do stosowania to złośliwy nowotworów skóry. Jak odróżnić go od „zwykłego” pieprzyka?Opryszczka u dzieci - czym się charakteryzuje?Na co pomaga maść cynkowa?Ten niepozorny preparat, jakim jest maść cynkowa, ma zaskakująco szerokie zastosowanie. Może nam ona pomóc w poradzeniu sobie z bardzo wieloma problemami skórnymi, a jej korzystne działanie często można zauważyć już po pierwszym dniu stosowania. Ma ona działanie:wysuszające, ściągające, przeciwświądowe, antybakteryjne, przeciwzapalne, antyseptyczne, odkażające, przyspieszające gojenie, ochronne, matujące, fotoprotekcyjne (blokuje promieniowanie UV). Dzięki tak szerokiemu spektrum działania, maść cynkowa jest jednym z najlepszych preparatów, które pomagają radzić sobie z problemami skórnymi. Nie bez powodu jest tak często stosowana na opryszczkę i trądzik, choć świetnie sprawdza się także w leczeniu ropnych wyprysków o innym podłożu. Co więcej, wiele osób korzystających z właściwości maści cynkowej, uważa, iż sprawdza się ona znacznie lepiej niż droższe preparaty znanych grupa użytkowników ceni maść cynkową za działanie łagodzące podrażnienia skóry i przyspieszające proces gojenia jej otarć, odparzeń, czy nawet składnik maści cynkowej, tlenek cynku, jest też częstym składnikiem maści przeznaczonej dla niemowląt przeciwko pieluszkowym odparzeniom skóry. gvictoria/123RFZastosowanie maści cynkowej w praktyceMaść cynkowa ma biały kolor i jest przeznaczona do stosowania na skórę w miejscach, które są zmienione chorobowo. To najczęściej pryszcze, opryszczka (w połączeniu ze środkami przeciwwirusowymi) i zajady (przy wspomaganiu suplementacją diety w witaminy B kompleks, a zwłaszcza B2), a także odparzenia zaleca się nakładania maści cynkowej na większe powierzchnie skóry. Zawarta w niej wazelina może zatykać pory, wywołując powstanie zaskórników i podrażnienie, natomiast nadmiar tlenku cynku może spowodować nadmierne przesuszenie cynkowa powinna być nakładana punktowo i w postaci dość cienkiej najlepiej nakładać na oczyszczoną i osuszoną skórę, dlatego zaleca się jej stosowanie zwłaszcza wieczorem przed pójściem spać. Trzeba jednak pamiętać, że może ona zostawiać ślady na pościeli. Przed i po nałożeniu maści cynkowej należy umyć cynkową można stosować 1-2 razy dziennie, pamiętając o tym, aby nie nakładać jej w okolicach oczu. Po otwarciu nowej tubki maść może być bezpiecznie używana przez pół roku, pod warunkiem, że przechowujemy ją w chłodnym, zacienionym miejscu. Olejek z drzewa herbacianego to silny środek przeciwzapalny i bakteriobójczyObjawy i leczenie zakażenia gronkowcem złocistymMaść cynkowa – przeciwwskazania i zalecenia w ciążyMaść cynkowa zbiera doskonałe opinie i wykazuje się ogromną skutecznością, jednak nie każdy może po nią sięgać. Dotyczy to:dzieci poniżej 2. roku życia, osób wykazujących nadwrażliwość na tlenek cynku, jak i pozostałe substancje pomocnicze znajdujące się w ich składzie, osób, u których występują ostre stany zapalne lub też mają znacząco uszkodzoną skórę, czy niezagojone, otwarte rany. W takich sytuacjach niewskazana jest zwłaszcza maść cynkowa z dodatkiem kwasu salicylowego. Osoby korzystające z zalet maści cynkowej, muszą również zachować szczególną ostrożność w przypadku, gdy zamierzają zastosować inne preparaty tego typu. Zdarza się, że ich składniki wchodzą ze sobą w reakcje, które mogą doprowadzić do znacznego podrażnienia osób pyta o możliwość stosowania maści cynkowej w ciąży. Ponieważ działa ona powierzchniowo i nie wchłania się do organizmu, jej stosowanie nie powinno stwarzać jakiegokolwiek ryzyka zarówno dla samej kobiety ciężarnej, jak i jej dziecka. Należy jednak zachować ostrożność, konsultując jej użycie z Z czego wynikają problemy ze skórą u malutkich dzieci?Przeczytaj również:Co na pryszcze i krostki na pośladkach?Pryszcze na plecach – dlaczego powstają i jak się ich pozbyćPolecane ofertyMateriały promocyjne partnera Zgodnie ze swoją misją, Redakcja dokłada wszelkich starań, aby dostarczać rzetelne treści medyczne poparte najnowszą wiedzą naukową. Dodatkowe oznaczenie "Sprawdzona treść" wskazuje, że dany artykuł został zweryfikowany przez lekarza lub bezpośrednio przez niego napisany. Taka dwustopniowa weryfikacja: dziennikarz medyczny i lekarz pozwala nam na dostarczanie treści najwyższej jakości oraz zgodnych z aktualną wiedzą medyczną. Nasze zaangażowanie w tym zakresie zostało docenione przez Stowarzyszenie Dziennikarze dla Zdrowia, które nadało Redakcji honorowy tytuł Wielkiego Edukatora. Sprawdzona treść Konsultacja merytoryczna: Lek. Aleksandra Witkowska ten tekst przeczytasz w 4 minuty Cynk jest jednym z najważniejszych dla naszego organizmu mikroelementów. Reguluje poziom wielu enzymów, a także odpowiada za kondycję skóry, funkcjonowanie narządów rozrodczych, wzmacnia odporność organizmu, wzmacnia włosy i paznokcie, przyspiesza gojenie się ran i pomaga w leczeniu trądziku. Pasta cynkowa to niedrogi sposób na pozbycie się wyprysków i doprowadzenie skóry do zdrowego stanu. shironosov / iStock Potrzebujesz porady? Umów e-wizytę 459 lekarzy teraz online Pasta cynkowa a trądzik Pasta cynkowa - stosowanie Pasta cynkowa – przeciwwskazania Pasta cynkowa – inne zastosowania Pasta cynkowa – środki ostrożności Pasta cynkowa a ciąża i okres karmienia piersią Pasta cynkowa a trądzik Nie od dziś wiadomo, że związki cynku mają zbawienny wpływ na skórę. Największą zaletą pasty cynkowej jest to, że nawet stosowana w nadmiarze nie daje skutków ubocznych – wszystko dzięki odpowiedniemu stężeniu cynku. W kosmetykach cynk przybiera zwykle formę tlenku cynku, czyli ZnO. Pasta cynkowa to tlenek cynku wymieszany z płynem, w którym rozpuszczono inne składniki. Z gęstej maści nałożonej na skórę po pewnym czasie odparowują płyny, pozostawiając tlenek cynku na skórze, który tworzy warstwę ochronną. Delikatnie osusza miejsca trądzikowe, ale też hamuje rozwój zwykłych wyprysków u osób, nie mających problemów z tą dolegliwością. Stosowanie pasty cynkowej pomaga także przywrócić zdrowy koloryt i usunąć zaczerwienienia. Pasta cynkowa to doskonałe lekarstwo na trądzik i wypryski. Na rynku dostępna jest również pasta cynkowa z kwasem salicylowym mająca jeszcze silniejsze działanie niż zwykła pasta cynkowa. Warto zdawać sobie sprawę z tego, że pasta cynkowa ma w sobie ponad dwukrotnie większą ilość tlenku cynku niż w maści cynkowej, a samą pastę trudno się rozsmarowuje. Dlatego też pasta cynkowa, świetnie sprawdza się tam, gdzie nie trzeba jej rozsmarowywać. Zobacz też: Gliceryna roślinna – jedna z najchętniej wykorzystywanych substancji w kosmetologii Pasta cynkowa - stosowanie Maść jest dostępna bez recepty i kosztuje mniej niż 10 złotych. Pasta cynkowa powinna być stosowana miejscowo na wypryski bądź zmiany trądzikowe. Przed nałożeniem jej na skórę należy oczyścić i osuszyć ją ręcznikiem. Pasta cynkowa może być stosowana 1 lub 2 razy dziennie, warto jednak pamiętać o nakładaniu niewielkich ilości – wystarczy tyle, by zakryć wyprysk. Pastę cynkową najlepiej stosować na noc, ponieważ nie wchłania się, a zostawia widoczne, białe ślady. Pasta cynkowa niestety, nie nadaje się do stosowania pod makijaż. Zobacz również: GIS stawia sprawę jasno. Tusze do tatuażu i makijażu permanentnego to zwykłe chemikalia Pasta cynkowa – przeciwwskazania W przypadku wątpliwości należy przeczytać ulotkę, szczególnie punkt wyjaśniający jak stosować preparat. Nie należy jednak stosować jej na rany otwarte, świeże zranienia i niezagojone. Jedynym przeciwwskazaniem do stosowania pasty cynkowej jest uczulenie lub nadwrażliwość na którykolwiek ze składników preparatu, np. cynk. Należy również ostrożnie stosować pastę cynkową przy jednoczesnym nakładaniu innych preparatów, żeby nie składniki nie weszły we wzajemne reakcje i nie doszło z tego powodu do silnego podrażnienia. Przed zastosowaniem pasty cynkowej powinny zasięgnąć opinii lekarza, osoby z astmą oskrzelową. Częstym dodatkiem do pasty cynkowej jest kwas salicylowy, który też może podrażniać skórę. Aby uniknąć przykrych incydentów, należy pamiętać, by nie stosować pasty z tym składnikiem na rany, skórę pokrytą owłosieniem i u dzieci poniżej 2. roku życia. Choć pasta cynkowa jest łatwo dostępna i tania, w przypadku poważniejszych problemów ze skórą i trądzikiem, konieczna jest konsultacja dermatologiczna – specjalista dermatolog określi rodzaj trądziku i przepisze kurację specjalistycznymi środkami. Problemy skórne, które nie są zmianami trądzikowymi mogą świadczyć również o niedoborze cynku w organizmie – najbardziej czułe na niedostatek tego elementu są włosy, skóra i paznokcie. Niemniej jednak, o prawidłową ilość cynku warto dbać nawet, gdy problemy skórne nie występują. Najprostszym sposobem jest włączenie do jadłospisu produktów bogatych w cynk – jest to kasza gryczana, wątroba cielęca, pestki dyni i słonecznika, a także migdały i prawdziwe kakao. Możesz także włączyć do diety suplementację, taką jak DWUPAK Cynk 50 mg – uzupełnienie dziennego zapotrzebowania na cynk. Weganie i wegetarianie mogą bez obaw sięgnąć po suplement Cynk SOLHERBS. Pasta cynkowa – inne zastosowania Maść cynkowa ma również działanie blokujące promieniowanie UV, co sprawia, że świetnie chroni przed słońcem (jedynie miejscowo). Pasta cynkowa świetnie sprawdza się też różne stany zapalne lub otarcia. Pastę cynkową można stosować na pieluszkowe zapalenie skóry, które dotyka niemowlęta. Trzeba jednak mieć na uwadze, by pastę używać punktowo, a nie nakładać ją na zdrowe miejsca na skórze. Chodzi o to, by nie doszło do wysuszenia skóry i niepotrzebnego podrażnienia. Zobacz też: Jak leczyć i zapobiegać otarciom ud? [WYJAŚNIAMY] Pasta cynkowa – środki ostrożności Pasta cynkowa nie ma wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń/maszyn. Pasta cynkowa przeznaczona jest wyłącznie do stosowania na skórę. Należy chronić oczy przed kontaktem z nią. Pastę cynkową nie należy stosować na uszkodzoną skórę ani na błony śluzowe. Pasta cynkowa a ciąża i okres karmienia piersią W okresie ciąży nie powinno się stosować żadnego leku bez konsultacji z lekarzem. Bardzo ważne jest, aby przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku w okresie ciąży lub w okresie karmienia piersią skonsultować się z lekarzem i wyjaśnić ponad wszelką wątpliwość potencjalne zagrożenia i korzyści związane ze stosowaniem danego leku. Jeżeli kobieta jest w ciąży lub planuje ciążę, przed zastosowaniem preparatu powinna skontaktować się z lekarzem. Przed zastosowaniem pasty cynkowej u kobiet w ciąży lub u kobiet w okresie karmienia piersią należy skonsultować się z lekarzem. pasta cynkowa skóra cynk pielęgnacja skóry wypryski trądzik skóra trądzikowa problemy skórne Opryszczka - przebieg, leczenie infekcji. Domowe sposoby na opryszczkę Opryszczka to nieprzyjemna, swędząca, bolesna zmiana na ustach, która długo się goi. Pospolicie jest nazywana "zimnem". Do zarażenia się opryszczką zazwyczaj... Normatabs - skład, działanie, dawkowanie, środki ostrożności. Suplement w walce z cerą trądzikową Normatabs to suplement diety, w którego składzie znajduje się mieszanka składników odżywczych niezbędnych do utrzymania zdrowego stanu skóry twarzy, zwłaszcza w... Pasta Lassari – co to za preparat i kiedy się go stosuje Pasta Lassari to lek w postaci pasty cynkowej (tlenku cynku) z kwasem salicylowym. Stosuje się ją w celu leczenia niewielkich zmian skórnych, trądziku... Tlenek cynku - zastosowanie, ostrzeżenia, ceny preparatów Tlenek cynku jest minerałem stosowanym w przemyśle kosmetycznym przede wszystkim jako substancja czynna w miejscowym stosowaniu na skórę. Visaxinum - wskazania, działanie, przeciwwskazania Visaxinum to środek na problemy skórne. Stosowany jako suplement diety, poprawia koloryt skóry, zmniejsza wypryski i przebarwienia, a także powoduje, że ropny... Duac - skład, działanie, zastosowanie, przeciwwskazania, skutki uboczne Duac to specjalistyczny lek przeciwtrądzikowy dostępny w formie żelu. Za jego lecznicze właściwości odpowiadają dwie substancje czynne: klindamycyna oraz...

maść cynkowa czy ichtiolowa